Heimwee!!! toch maar naar huis?
Door: Jamila
Blijf op de hoogte en volg Jamila
25 Juli 2014 | Verenigde Staten, Swedesboro
Maandag de 14e kreeg ik eindelijk, na 6 maanden vast zitten, volledig afhankelijk zijn en lopen kloten met schema’s, een auto! Ik dacht dat alles beter zou worden. Helaas bleek de realiteit volledig anders.
Ik ben nooit een fan van auto rijden geweest. Ben heel blij dat ik het kan en mag, maar vind het eng en gewoon totaal niet leuk. Ik heb hier dus ook pas na 6 maanden op een auto gestaan omdat ik dat als enige oplossing zag zolang we niet verhuizen (en ik had toen pas door dat we echt nog niet gaan verhuizen). Ik was wanhopig. De verhuizing staat nu gepland in september, maar naar alle verschuivingen vanaf december heb ik de hoop opgegeven. Ik stond dus op het punt in rematch te gaan (een nieuwe gezin zoeken) toen mijn host mom zei dat ze opzoek waren naar een auto voor me. De auto betekend dat ik niet meer 8,5 uur vast zit in Philly, en dat ik niet meer het hele weekend thuis hoef te zitten.
Klinkt top toch? Helaas kunnen Amerikanen totaal niet rijden. Het feit dat je van beide kanten mag inhalen, vaak door rood licht mag rijden als je naar rechts gaat, verkeersborden hele verhalen ipv een plaatje hebben en het gebrek aan lijnen op veel plekken op de weg maken het er niet beter op. Sta hier dus doodsangsten uit in de auto, maar ik deed het omdat het mijn enige oplossing was. Daarna waren er problemen met de band dus ik heb 4,5 uur in de garage mogen zitten en nu ben ik een taxi...
Ik heb sinds ik hier ben al heel veel heimwee. Eerst was dat vooral omdat ik volledig vast zat. Als je nergens heen kan ga je toch wel erg verlangen naar huis. Daarna heeft de auto heel veel extra stress gegeven op het moment dat ik al op mijn breaking point stond. Nu ik de auto heb moet ik ook ineens de volle 45 uur werken, wat ook niet echt bevorderlijk is voor mijn stress levels. 45 uur werken is op zich geen probleem, maar ik ben gewoon kapot op het moment. Mijn werk uren maken het nog steeds erg lastig om leuke dingen te doen en af te spreken met andere au pairs. Ben op het moment dus een beetje over spannen en wordt er echt ziek van.
Gelukkig had ik het weekend vrij dus ben ik naar New York gegaan. Even weg van alles.
Op mijn hostel na (zelfs onder de douche geen privacy) was het een top weekend!
Ik ben met de veerboot naar Staten Island gegaan dus kon de statue of liberty zien, ground zero bezocht, empire state building, Brooklyn bridge bekeken en door Soho (winkel gebied), little Italy en Chinatown gelopen. Zondag de high line bewandelt (park in de lucht), een film set gezien en in central park gezeten. Echt heerlijk!
Heb dus even afstand kunnen nemen van de situatie. Ook ben ik ondertussen gewend aan de auto en het rijden. Had dus gehoopt me nu beter te gaan voelen, maar dat is niet het geval. Ik heb nog steeds geen energie, geen eetlust en gewoon geen zin…
Ik wil me niet zo nog 5,5 maand voelen. Ik blijf hier sowieso nog de zomervakantie. Ga nog even genieten van Dylan en de mooie dingen die Amerika te bieden heeft, maar ik denk dat ik begin september weer naar huis kom...
Ik ben nooit een fan van auto rijden geweest. Ben heel blij dat ik het kan en mag, maar vind het eng en gewoon totaal niet leuk. Ik heb hier dus ook pas na 6 maanden op een auto gestaan omdat ik dat als enige oplossing zag zolang we niet verhuizen (en ik had toen pas door dat we echt nog niet gaan verhuizen). Ik was wanhopig. De verhuizing staat nu gepland in september, maar naar alle verschuivingen vanaf december heb ik de hoop opgegeven. Ik stond dus op het punt in rematch te gaan (een nieuwe gezin zoeken) toen mijn host mom zei dat ze opzoek waren naar een auto voor me. De auto betekend dat ik niet meer 8,5 uur vast zit in Philly, en dat ik niet meer het hele weekend thuis hoef te zitten.
Klinkt top toch? Helaas kunnen Amerikanen totaal niet rijden. Het feit dat je van beide kanten mag inhalen, vaak door rood licht mag rijden als je naar rechts gaat, verkeersborden hele verhalen ipv een plaatje hebben en het gebrek aan lijnen op veel plekken op de weg maken het er niet beter op. Sta hier dus doodsangsten uit in de auto, maar ik deed het omdat het mijn enige oplossing was. Daarna waren er problemen met de band dus ik heb 4,5 uur in de garage mogen zitten en nu ben ik een taxi...
Ik heb sinds ik hier ben al heel veel heimwee. Eerst was dat vooral omdat ik volledig vast zat. Als je nergens heen kan ga je toch wel erg verlangen naar huis. Daarna heeft de auto heel veel extra stress gegeven op het moment dat ik al op mijn breaking point stond. Nu ik de auto heb moet ik ook ineens de volle 45 uur werken, wat ook niet echt bevorderlijk is voor mijn stress levels. 45 uur werken is op zich geen probleem, maar ik ben gewoon kapot op het moment. Mijn werk uren maken het nog steeds erg lastig om leuke dingen te doen en af te spreken met andere au pairs. Ben op het moment dus een beetje over spannen en wordt er echt ziek van.
Gelukkig had ik het weekend vrij dus ben ik naar New York gegaan. Even weg van alles.
Op mijn hostel na (zelfs onder de douche geen privacy) was het een top weekend!
Ik ben met de veerboot naar Staten Island gegaan dus kon de statue of liberty zien, ground zero bezocht, empire state building, Brooklyn bridge bekeken en door Soho (winkel gebied), little Italy en Chinatown gelopen. Zondag de high line bewandelt (park in de lucht), een film set gezien en in central park gezeten. Echt heerlijk!
Heb dus even afstand kunnen nemen van de situatie. Ook ben ik ondertussen gewend aan de auto en het rijden. Had dus gehoopt me nu beter te gaan voelen, maar dat is niet het geval. Ik heb nog steeds geen energie, geen eetlust en gewoon geen zin…
Ik wil me niet zo nog 5,5 maand voelen. Ik blijf hier sowieso nog de zomervakantie. Ga nog even genieten van Dylan en de mooie dingen die Amerika te bieden heeft, maar ik denk dat ik begin september weer naar huis kom...
-
25 Juli 2014 - 15:37
Hazel:
gewoon lekker doen wat goed voelt, je hebt alles gegeven terwijl het je niet makkelijk werd gemaakt. Je mag hardstikke trots zijn op jezelf. En je bent een behoorlijke ervaring rijker en je hebt hele gave dingen mogen meemaken. Dus het is goed zo, maak het jezelf niet te moeilijk. x -
25 Juli 2014 - 18:07
M:
Hey Jamilla,
Waarschijnlijk verbaast dat ik van me laat horen, maar dacht even snel iets schrijven,.
Ik weet nog goed dat je super enthousiast op fb schreef dat je naar Amerika ging, Au Pair, en je was zo blij.
Dingen gaan vaak niet zoals ze gaan. En dan gaan we veel nadenken, is dit wel wat ik wil, heb ik verkeerde beslissing gemaakt enzovoort.
Maar Jamilla, je kunt overal een excuus voor vinden. Bijvoorbeeld, voel me niet happy hier want ik verlang naar huis, en ik heb geen vrijheid en ik ben alleen enzo enzo.
Maar wat ik geleerd heb nadat ik overal en nergens gewoond heb, veel dingen geprobeerd is dat blijheid, en geluk niet afhankelijk is van waar jij bent.
Het zit in je.
Bijvoorbeeld. Nu woon ik in London, heb 9 tot 5 baan, saaiii, relatie niet geweldig, niet veel sociale contacten, geen natuur om me heen, geen moment zonder andere mensen, geen ruimte and so on.
Maar als ik nou ergens anders heen ga zijn er andere dingen.
Een blij en gelukkig mens, haalt energie uit de mind. En probeer eens goed na te denken hoe je alles positief kunt omdraaien. Of probeer het probleem bij jezelf te zoeken want dan kun je het namelijk zelf oplossen.
Please vat het niet als kritiek op. Ik denk alleen: OMG Jamilla, die super leuke spontane meid zit in Amerika!?!? Open up your mind with the energy and ideas as when you just arrived there with the lessons you have learned so far. Dan kun je nog een super mooie tijd tegemoet gaan.
Stel nou dat je beslist dat Au Pair niet het gene is, ga op zoek naar andere dingen in Amerika. Vrijwillegersprojecten genoeg!!
Ik herriner mezelf altijd dit: Ergens anders heen gaan lost mijn problemen niet op, de problemen draag ik met me mee en moet ik ze eerst oplossen ipv ze te verhuizen :)
-
26 Juli 2014 - 17:15
Jamila Kehinde:
Hey!
Moest even nadenk hoor, maar wat leuk om van je te horen!
Ik weet dat er overal negatieve dingen zijn, maar in dit geval zijn het vooral de problemen van andere mensen waar ik de dupe van ben. Als je dan ook niet echt een thuis heb waar je even stoom af kan blazen houdt het op een gegeven moment op. Deze afhankelijkheid is niet wat ik wil.
Ik heb een hele hoop geleerd en ik ben zeker van plan om meer te gaan reizen.
Op het moment dat ik stop met Au pair zijn moet ik verplicht naar huis omdat ze mijn visa cancelen. Erg jammer, maar het betekend ook dat ik vrij ben om andere landen te ontdekken. Wil ook zeker nog een keer terug naar Amerika, maar ik wil niet meer in het huis van mijn baas wonen. Dat is gewoon niets voor mij...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
