Emotional rollercoaster

Vorige week maandag hoefde ik niet naar Philly aangezien Dylan nog bij zijn oma was. Lekker kunnen bijkomen van Miami tot om 2 uur Dylan thuis kwam. ’s Avonds heb ik mijn host mom gevraagd of ze wil heroverwegen mij de auto te laten gebruiken. Ze zei dat ze het gaat overleggen dus ik ben benieuwd…

Dinsdag de laatste dingen geregeld voor mijn nieuwe telefoon. Toen naar de bios gelopen en ‘the fault in our stars’ gekeken. Had ik niet moeten doen…. Schitterende film, maar een deel speelde zich af in Amsterdam en ik kreeg me een heimwee! Daarna gebeurde er iets heel naars in film…Nou je kon me opvegen. Heb een volledige melt down gehad in de stad en ik kon niet eens ergens heen om ik alle rust te janken. Liep ik daar, half hyperventilerend door de stad...

Woensdag had ik geregeld dat ik en Dylan later opgehaald werden zodat we voetbal zouden kunnen zien. Toen we klaar stonden om te vertrekken vertelde mijn host dad dat hij Dylan zou op halen en ik dus niet naar de stad hoefde. Toch wel jammer. Dylan was van top tot teen oranje en we hadden er allebei vet veel zin in. Toen wel even met mijn moeder kunnen skypen en het nieuwe pleegkindje ontmoet.
Ik heb na dat gesprek voor mezelf een ultimatum gesteld. Als ze me volgende week nog niet de auto aanbieden ga ik in rematch. Het verhuizen zie ik nog niet gebeuren en in Nederland kan ik ook op een bankje met daklozen praten of de hele dag tv kijken. Dan doe ik dat liever op een plaatst waar de mensen zijn die voor mij het belangrijk zijn en waar ik de vrijheid heb om te gaan waar ik wil.
Toen was het tijd voor voetbal! Man wat een wedstrijd! Ben toch wel blij dat ik hem niet met Dylan keek want ik heb de hele kamer bij elkaar gevloekt, zo spannend!

Donderdag hoefde ik weer niet naar de stad dus heb lekker niets gedaan.

Vrijdag heb ik met mijn local cordinator gepraat (lees: nog meer gejankt) over de situatie en zij vertelde me dat mijn gezin aan het overwegen was een auto voor me te kopen. Het was maar goed dat ze dat zei want ik stond al de hele week op in storten. Moet heeeel snel mobiel worden anders ga ik dit echt niet volhouden.

Zaterdag begon mijn host mom toevallig over het gebruik van één van hun 3 auto’s, dat ging namelijk niet gebeuren. Ze vroeg of het zou helpen als ze voor mij een auto zouden kopen. Toen ik wilde uitleggen hoe belangrijk dat voor mij zou zijn begon ik weer te janken.
Gelukkig leek ze het te begrijpen en ze zou opzoek gaan naar een auto voor mij! Eerst zien, dan geloven, maar het is wel een opluchting dat ze het begrijpt.
Om 4 uur de wedstrijd Nederland- Brazilië. Wat een grap! Die wedstrijd was echt te triest voor woorden, maar goed, we zijn 3e van de wereld!

Zondag weer vroeg op om met mijn host mom naar de stad te gaan. Eerst bij de volwassen Dylan gehangen en daarna met een groepje au pairs de voetbal wedstrijd gekeken. Ik heb als een debiel Duitsland staan aanmoedigen (nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen). Daarna nog even afscheid kunnen nemen van een au pair die naar een nieuw gezin gaat. Toen was het alweer tijd om me naar de trein te haasten waar mijn host mom me weer kwam ophalen. Super lief, maar ik baalde wel dat ik weg moest want de ander au pairs gingen gezellig uit eten.


Deze hele week was erg emotioneel voor mij. Ik heb me er bij neergelegd dat we niet binnenkort gaan verhuizen en het enige alternatief voor mij was een auto. Ik heb dit 6 maanden volgehouden en dat was al te lang. Stond dus op het punt om in rematch/ naar huis te gaan, maar ik heb goed nieuws! Maandag 14 juli kwam mijn host mom met een nieuwe auto aan, helemaal voor mij! Ik heb dus mijn vrijheid terug :D