I'm coming home!
Door: Jamila
Blijf op de hoogte en volg Jamila
16 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Swedesboro
Hoi allemaal!
Sorry dat ik een paar weken geen blog geschreven heb. Zoals de meeste van jullie weten kom ik 4 maanden eerder naar huis. 3 september stap ik in het vliegtuig en 4 september kom ik aan in Nederland. Na maanden getwijfeld te hebben of ik naar huis zou gaan ben ik super blij met deze beslissing.
Ik vond het heel erg moeilijk om deze knoop door te hakken. Ik was hier niet gelukkig, maar ook weer niet zo ongelukkig dat ik mijn hele American dream door de plee wilde spoelen. Ik was hier tenslotte vooral vanwege Dylan en om Halloween, Tanksgiving en de west coast te zien. Als ik het nou nog een paar maanden uit zou houden zouden we uiteindelijk wel verhuizen en dan kwam alles goed!
Ik ben toen voor mezelf de + en –en op papier gaan zetten en daarna de redenen waarom ik hier nog was. Ik besefte me dat ik geen Halloween nodig heb om me te kunnen verkleden (deed ik toch al op de elf fantasy fair :p) en ik kan hier toch mijn eigen kostuum niet maken, dus zo leuk leek het me niet meer. Mijn gezin viert Tanksgiving niet erg traditioneel en kalkoen kan ik ook thuis eten. Mijn travel month leek me heel leuk, maar als ik thuis 45 uur per week werk kan ik 3x zo snel sparen dus daar kan ik gewoon voor terug komen. Waarom was ik hier dan nog? Omdat Dylan me nodig heeft.
Dat is ook één van de belangrijkste reden dat ik toch eerder naar huis kom. Ik ben de laatste maanden namelijk niet die leuke, energieke, creatieve en geduldige au pair die ik was en die ik wil zijn. Als je zelf niet gelukkig bent is het erg moeilijk iemand anders gelukkig te maken… Dan kan ik beter lekker naar huis gaan en een andere au pair mijn plaats in laten nemen die wel de energie heeft om Dylan te geven wat hij nodig heeft.
27 juli heb ik het gezin verteld dat ik naar huis ga. Ik vond dat heel spannend en ik had geen idee hoe ze zouden reageren. Gelukkig waren ze heel begripvol en super lief.
Ondertussen heb ik nog maar 18 dagen en iets van 5 uur voor ik in het vliegthuig stap en het kan mij niet snel genoeg gaan! Hoewel ik Dylan gigantisch ga missen en ik mijn host parents erg aardig vind ben ik blij dat het bijna voorbij is. Ik word knetter gek van sommige dingen en omdat ik nu weet dat het voor niet zo lang meer is kan ik het makkelijker loslaten.
Ze zijn nu opzoek naar een nieuwe au pair en dat is zo’n raar idee. Ik kan natuurlijk nooit helemaal vervangen worden ;p
Ondertussen ben ik heel hard bezig geweest met mijn foto album voor Dylan en heb ik er ook snel één voor zijn oma gemaakt. Zij heeft zo veel voor me gedaan en zij is de enige die me bedankt voor alle bloed, zweet en tranen die ik in deze maanden gestoken heb (letterlijk).
Ook ben ik volledig doorgedraaid met spullen kopen. Nu kan ik namelijk mijn goedkope dollars nog in hun volle waarde gebruiken en als ik ze straks voor euro’s moet in wisselen is mijn harde werk ineens een stuk minder waard...
Heb allemaal plannen voor wat ik wil gaan doen als ik thuis kom en heb heel veel zin om mijn vrienden en familie en misschien ons pleegkindje te kunnen zien!
‘I’m coming home
I’m coming home
Tell the World I’m coming home
Let the rain wash away all the pain of yesterday
I know my kingdom awaits and they’ve forgiven my mistakes
I’m coming home, I’m coming home
Tell the World that I’m coming...’
(Diddy- Dirty money, Coming home)
Sorry dat ik een paar weken geen blog geschreven heb. Zoals de meeste van jullie weten kom ik 4 maanden eerder naar huis. 3 september stap ik in het vliegtuig en 4 september kom ik aan in Nederland. Na maanden getwijfeld te hebben of ik naar huis zou gaan ben ik super blij met deze beslissing.
Ik vond het heel erg moeilijk om deze knoop door te hakken. Ik was hier niet gelukkig, maar ook weer niet zo ongelukkig dat ik mijn hele American dream door de plee wilde spoelen. Ik was hier tenslotte vooral vanwege Dylan en om Halloween, Tanksgiving en de west coast te zien. Als ik het nou nog een paar maanden uit zou houden zouden we uiteindelijk wel verhuizen en dan kwam alles goed!
Ik ben toen voor mezelf de + en –en op papier gaan zetten en daarna de redenen waarom ik hier nog was. Ik besefte me dat ik geen Halloween nodig heb om me te kunnen verkleden (deed ik toch al op de elf fantasy fair :p) en ik kan hier toch mijn eigen kostuum niet maken, dus zo leuk leek het me niet meer. Mijn gezin viert Tanksgiving niet erg traditioneel en kalkoen kan ik ook thuis eten. Mijn travel month leek me heel leuk, maar als ik thuis 45 uur per week werk kan ik 3x zo snel sparen dus daar kan ik gewoon voor terug komen. Waarom was ik hier dan nog? Omdat Dylan me nodig heeft.
Dat is ook één van de belangrijkste reden dat ik toch eerder naar huis kom. Ik ben de laatste maanden namelijk niet die leuke, energieke, creatieve en geduldige au pair die ik was en die ik wil zijn. Als je zelf niet gelukkig bent is het erg moeilijk iemand anders gelukkig te maken… Dan kan ik beter lekker naar huis gaan en een andere au pair mijn plaats in laten nemen die wel de energie heeft om Dylan te geven wat hij nodig heeft.
27 juli heb ik het gezin verteld dat ik naar huis ga. Ik vond dat heel spannend en ik had geen idee hoe ze zouden reageren. Gelukkig waren ze heel begripvol en super lief.
Ondertussen heb ik nog maar 18 dagen en iets van 5 uur voor ik in het vliegthuig stap en het kan mij niet snel genoeg gaan! Hoewel ik Dylan gigantisch ga missen en ik mijn host parents erg aardig vind ben ik blij dat het bijna voorbij is. Ik word knetter gek van sommige dingen en omdat ik nu weet dat het voor niet zo lang meer is kan ik het makkelijker loslaten.
Ze zijn nu opzoek naar een nieuwe au pair en dat is zo’n raar idee. Ik kan natuurlijk nooit helemaal vervangen worden ;p
Ondertussen ben ik heel hard bezig geweest met mijn foto album voor Dylan en heb ik er ook snel één voor zijn oma gemaakt. Zij heeft zo veel voor me gedaan en zij is de enige die me bedankt voor alle bloed, zweet en tranen die ik in deze maanden gestoken heb (letterlijk).
Ook ben ik volledig doorgedraaid met spullen kopen. Nu kan ik namelijk mijn goedkope dollars nog in hun volle waarde gebruiken en als ik ze straks voor euro’s moet in wisselen is mijn harde werk ineens een stuk minder waard...
Heb allemaal plannen voor wat ik wil gaan doen als ik thuis kom en heb heel veel zin om mijn vrienden en familie en misschien ons pleegkindje te kunnen zien!
‘I’m coming home
I’m coming home
Tell the World I’m coming home
Let the rain wash away all the pain of yesterday
I know my kingdom awaits and they’ve forgiven my mistakes
I’m coming home, I’m coming home
Tell the World that I’m coming...’
(Diddy- Dirty money, Coming home)
-
16 Augustus 2014 - 20:23
Oma:
We hopen dat je toch nog een paar gezellige weken hebt met de familie. Zo niet dan weet je dat het niet zolang meer duurt voor je in het vliegtuig stapt en dat moet een beetje helpen om deze tijd door te komen. Dikke kus en knuffels van opa en oma -
17 Augustus 2014 - 06:35
Hedwig:
Tja Jamila, klop eens op je schouder! Je mag trots zijn op jezelf hoe jij je zelfkennis hebt vergroot! Je hebt in ieder geval een heuse ervaring opgedaan wat gedeeltelijk heeft voldaan aan je American dream. Nu je deze beslissing hebt genomen en straks weer op weg naar huis, komen er ongetwijfeld de nodige inspiraties op je pad, waardoor je je verdere leven kunt invullen! Maak er nog wat deze laatste weken en ik wens je veel liefde, licht en kracht toe!
Liefs van Hedwig -
19 Augustus 2014 - 01:59
Jamila Kehinde:
Bedankt!
Het scheelt inderdaad een hoop dat ik weet dat het niet voor lang meer is :D
Dank je! Heb echt heel veel geleerd en besef me nu pas hoe veel opties ik eigenlijk heb. Ik woon in een rijk land, ben gezond: ik heb de vrijheid om mijn hart te volgen.
En die ga ik eerst heel snel dit land uit volgen ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
