Washington DC baby!

Wat vliegt de tijd…
Ik heb dit weekend geen tijd gehad om een blog te schrijven want ik zat in Washington DC! Maar bij deze:

Vorige week maandag zou het 23 graden worden, maar het was heel bewolkt en winderig. Ik was van plan om en stukje te wandelen achter het art museum en dan te gaan zitten lezen, maar ik kon niet te lang blijven zitten omdat ik het dan te koud kreeg. Ben dus heel ver door gelopen. Tegen 2 uur was het wel ineens warm. Dus toen ik Dylan ging ophalen was het heerlijk. Ook was de bus voor de verandering aan de vroege kant dus we waren tegen 17 uur thuis. Dylan heeft de hele weg geslapen. Thuis lekker rustig aan gedaan. Ik heb ruim 15 km gelopen dus was ook aardig moe.

Dinsdag was het een stuk kouder en was het aan het regenen. Was dus erg blij nergens heen te hoeven. Ik heb de eerste les van start to run gedaan! Dat is een hardloop programma. Ben super trots op mezelf. De laatste 3 minuten joggen kon mijn knie niet hebben dus die heb ik flink door gelopen, maar het ging toch beter dat ik verwacht had. Daarna alle foto’s in mijn foto boek gedaan onder het genot van Once apon a time. Verder met mama gekletst over haar 2 weken in de states. Zij komt namelijk de 24e aan! Tegen 18.15 kwam Dylan thuis. Alex vertelde dat hij op school niet wilde eten, aan het zeuren was en zich vervelend gedroeg vanwege zijn allergieën. Heb er helemaal niet bij stil gestaan dat zijn vervelende gedrag misschien kwam omdat hij zich naar voelt. Heel zielig.

Woensdag heb ik me kapot gelachen om Dylan. Hij vertelde dat mama auto’s eieren leggen waar dan baby auto’s uitkomen. Uiteraard kunnen alleen baby’s in baby auto’s rijden. Te grappig! Ik ben weer naar de king of Prussia mall gegaan. Ben er nu namelijk achter dat ik een flink tekort aan zomer kleren heb. Heb van 10 tot half 3 geshopt, maar helaas alleen slippers gevonden. Daarna weer snel naar Dylan. In de trein captain underpants gelezen en toen snel naar huis. Dylan doet nog steeds moeilijk en zegt overal ‘nee’ op, maar het gaat wel iets beter.

Donderdag de 2e les van start to run gaan doen, maar mijn knieën deden flink pijn. Heb dus niet alles gejogd. Daarna ben ik gaan uitzoeken hoe ik dit weekend in Washington ga komen en hoe ik weer op tijd terug kom. Ik ben een beetje zenuwachtig, dus maar hopen dat alles op rolletjes gaat lopen. Tegen 5 uur was Dylan terug. Hij lag in mijn kamer op de grond met zijn Ipad terwijl ik mijn tas aan het inpakken was.

Vrijdag heb ik mijn weekend tas op Dylans school achter gelaten. Ik ben naar de walmart gelopen waar ik wat te eten heb gehaald voor dit weekend, bij acmoor gekeken en toen naar de bios. Naar ‘make your move’. Een dans film. Toen terug naar Dylans school gelopen en daarna met hem naar de trein. Hem aan zijn oma gegeven bij high land avenue en ik ben door gereden naar Wilmington. Daar zou ik de trein nemen naar Washington DC. Omdat ik eerst Dylan moest afzetten zou ik het niet redden met de bus. Een kaartje kost alleen 94 dollar! Belachelijk! Op mijn kaartje stond dat ik trein nummer 83 moest hebben. De 1e trein die toen aankwam ging naar Washington maar was schijnbaar het verkeerde nummer. Dus ik mocht niet mee. Op de 2e trein stond niets, maar toen ik het aan iemand die daar werkt vroeg, zei ze dat dit de 85 was. Bij de 3e trein zei de conducteur echter dat dat de 85 was en dat ik de 83 gemist had. Gelukkig mocht ik mee met deze, maar het was al een half uur later en ik was ondertussen aardig chagrijnig. Daar had ik dan 94 dollar voor neergeteld. De trein reis was gelukkig maar 1,5 uur. In de trein en op het station werd ik omringd door Belgen en Nederlanders. Heel toevallig. Daarna ben ik naar mijn hostel gelopen. God bless google maps! Mijn Duitse kamergenote was niet erg spraakzaam. Gelukkig kwamen er daarna 2 Canadese meiden binnen die wel lekker konden kletsen. Carlijn en Britt hadden vertraging dus we zouden pas ’s ochtends afspreken. Ik ben gaan zitten kloten met de douche. Er zag een hele techniek achter om warm water te krijgen.

Zaterdag had ik om 9 uur met de meiden afgesproken. ’s Ochtends heeft een aardige Italiaan me geholpen met de magnetron en daarna ben ik naar het hotel van Britt en Carlijn gelopen. Daar tegen over nog een heerlijke wafel gegeten. Daarna hebben we heeeel veel gelopen. Wat ons alle drie opviel was de rust in de stad. Hoewel er heel veel mensen lopen is het allemaal niet zo gehaast als in Philly en NY. Zelfs met oversteken geven ze je veel meer tijd. Ook lopen er heel veel Nederlanders en staan overal tulpen. Heel grappig.
We begonnen bij het witte huis. Daarna langs een hele hoop mooie gebouwen naar het Washington monument, WW2 memorial en Lincon memorial. Toen via de Arlington memorial bridge naar een begraaf plaats en het Iwo Jima memorial. Daarna hebben we gegeten bij chop’t. Een hele gezonde en super lekkere salade. Toen was het even zoeken hoe we terug konden komen maar we zijn over de Theodore Roosevelt memorial bridge gelopen. Toen deden mijn voeten al flink pijn. Naar het korean war veterans memorial, de cherry blossoms, Franklin Delano Roosevelt memorial, Thomas jefferson memorial en toen weer een takke eind terug gelopen omdat we het Martin Luther King JR. memorial gemist hadden. Ik kwam amper nog vooruit. Na het eten hebben we nog wat limonade gedronken in hun hotel. Toen ben ik terug naar mijn hostel gelopen. Halverwege begon een zwerfster tegen me te schreeuwen: ’So you have a cell phone, so what?!’ Ik denk niet dat ze het echt tegen mij had want ik had mijn telefoon niet eens vast, maar er toch een beetje van geschrokken. Ik was zo afgeleid dat ik verkeerd liep. Thank god voor google maps… in het hostel kwam ik er achter dat ik een beetje verbrand ben. Het was zulk lekker weer geweest!

Zondag weer om 9 uur afgesproken met de meiden. Nu moest ik alleen mijn tas mee slepen. In het zelfde restaurant ontbeten. Daarna langs allemaal musea naar het capitol gelopen. Helaas was het dicht, maar wel erg groot en mooi. Als laatste nog even naar de Shakespeare library. Ik had helaas geen tijd om uitgebreid te kijken. Ik moest me alweer haasten naar de bus van 13.10. Was ook nog even zoeken, maar ik heb hem gehaald en met een half uur vertraging was ik om 16.45 in Philly. Door de vertraging de trein gemist en de volgende kwam om 17.38. Dylans oma pikte me op van het treinstation en bracht me thuis. Super lief, anders had ik om 4 uur al in Philly moeten zijn voor de laatste bus. Dylan was met zijn ouders op egg hunt dus thuis kon ik even lekker mijn eigen ding doen. Ik ben kapot en heb overal pijn, maar het was het zo waard! Ik wil als we verhuist zijn nog eens terug om in het white house, het capitol en wat musea te kijken. De musea in Washington DC zijn namelijk gratis :D