The ups, the downs and the crazy

Maandag ben ik naar het Rodin museum geweest met Franciel. Het was erg klein, maar wel heel interessant om te lezen en te zien. Daarna geluncht bij TGI Friday’s. Daar had ik namelijk een hele hoop over gehoord. Als toetje whisky cake met karamel saus en vanille ijs. Heerlijk! Toen zijn we de bibliotheek in gegaan. Dat gebouw is van buiten al mooi, maar vanbinnen helemaal. En gigantisch! Ik ga zeker een bibliotheekkaart aanvragen zodra ik een Pennsylvania ID heb (als we dit jaar nog eens verhuizen dus). Denk dat ik binnenkort mijn laptop meeneem en gewoon daar ga zitten. Toen was het al weer tijd om Dylan op te halen. Zelfs de zon scheen!

Dinsdag had Dylan weer zijn eerste gewone schooldag. Ik bleef lekker thuis en ben op de weegschaal gaan staan. Had ik dus niet moeten doen… ben 3 kilo aangekomen! Ben dus toch maar weer in beweging gekomen. Verder ben ik begonnen aan de serie The good wife, omdat ik alle 8 seizoenen van Dexter gekeken heb sinds ik hier ben. Toen Dylan thuis kwam vertelde hij me dat hij vergeten was zijn 1 april grap uit te halen. Hij rende weg met een lepel en riep dat ik mijn kamer niet in mocht. Na een minuut mocht ik komen kijken. Hij had de lepel in mijn kamer op de grond gelegd en riep April fools! Haha, kinderhumor… Donovan was voor de verandering vroeg thuis en nam Dylan mee naar buiten om te fietsen. Heel leuk.

Woensdag had ik mijn eerste pole dance les in een andere studio. Ik moest daarvoor opzoek naar het trolly station. Duurde even maar ik heb het gevonden. Miste alleen mijn halte en moest dus twee blokken terug lopen in de regen. Als klap op de vuurpijl zat ik te zoeken van nummer 5056 die niet te vinden bleek tot ik er uiteindelijk achter kwam dat ik 5016 moest zijn. Daarna heb ik bijna een kwartier in de regen moeten wachten onder een mini afdakje omdat mijn 10 minuten van te voren aanwezig zijn, schijnbaar iets anders betekend dan bij andere mensen. Ik heb me omgekleed en liep toen een kamertje in met maar 3 palen. Daar heb ik nog ruim 5 minuten gezeten voor de lerares binnen kwam. Die kwam toen met een heel verhaal dat ik schijnbaar in de intrduction to pole lessen had moeten zitten, omdat ze andere namen gebruiken in hun lessen. Toen konden we eindelijk beginnen. De andere namen waren een beetje verwarrend, maar gelukkig was de les wel redelijk leuk (hoewel helaas toch echt mijn sport niet is).

Donderdag had in verschrikkelijk spierpijn en het werd ieder uur iets erger.
Uiteindelijk bijna niets gedaan vandaag en dat heb ik echt gemist. Heb nog steeds redelijk veel heimwee omdat ik zo verschrikkelijk beperkt ben in wanneer ik weg kan.

Vrijdag ben ik naar University city gegaan om te hangen met Hana. Ze had een volledig regen proef plan bedacht, hoewel het uiteindelijk de hele dag droog gebleven is. We zijn naar de film Noah geweest en daarna zijn we wat gaan eten. Daarna naar een vriendin van Hana gelopen. Ook een au pair die daar in de buurt woont. Daar hebben we zitten kletsen. Daarna door gelopen naar Hanan’s huis. Allemaal heel dicht bij elkaar. Daarna moest ik me al weer haasten om Dylan op te halen om 3 uur om op tijd in de trein te zitten. Zijn oma zou ons ophalen en naar zwemmen brengen omdat zijn ouders dit weekend weg zijn om meubels te bekijken bij een of andere grote beurs in een andere staat. In de auto terug bedankte ze me voor alle goede zorgen voor haar kleinzoon. Zo lief! Ook vertelde ze me dat ze Dija had verteld dat ze er respect voor heeft dat ik zo flexibel ben met de vertragingen van de verhuizing. Echt heel fijn om te horen dat zij zich beseft dat het voor mij best moeilijk is hier vast te zitten.
Zaterdag werd ik om 7.15 wakker van trippelende voetjes. We hebben lekker buiten gespeeld. Eerst even gefietst, maar hij waaide bijna achteruit. Daarna buiten bellen geblazen en leuke foto’s zitten maken. Hij heeft zelf zijn lakens gewassen en samen zijn bed opgemaakt. Hij was helemaal trots. Daarna ben ik even verder gegaan in mijn foto boek. Dylan heeft heerlijk zelf zitten spelen. Toen vroeg ons bed in.

Vandaag om 7 uur op zodat we op tijd waren voor zijn voetbal training. De jongens zijn echt een stuk ouder en groter. Besefte toen pas hoe jong Dylan nog is. Gelukkig zaten er een paar tussen die hem echt probeerde te helpen. Die met hem wilde partneren, de bal naar hem over speelden tijdens hun wedstrijdjes en hem zelfs 3 doelpunten hebben laten maken. Daarna met z’n tweeën naar het Natural Science museum gegaan. Een hoop dino’s, fossielen, opgezette dieren en zelfs levende dieren. Ze hadden een vlinder tuin en we hebben twee schildpadden en een hagedis mogen aanraken. Hij kwam er ook een meisje van 6 tegen waar hij nog een uur mee heeft lopen spelen. Heel gezellig. Toen was het tijd om naar de bus te gaan. Aangezien dat de enige bus is vanaf 8 uur ’s ochtend die we kunnen nemen waren we er een half uur van te voren. De bus kwam achter niet op dagen, zijn oma nam niet op en zijn ouders zijn in een andere staat. Tijd voor paniek. Ze hebben een info lijn, maar die is tot 5 uur en het was ondertussen 17.15 dus er nam niemand meer op. Toen hij 2 uur te laat was gaf ik de hoop op dat hij nog zou komen en heb zijn andere oma gebeld. Zij woont een stuk verder, maar was toch al van plan naar het huis te komen ’s avonds. 15 minuten later kwam de bus dan toch nog. Op mijn opmerking dat ik bang was dat hij niet meer zou komen zij de man: ‘yeah, I don’t know what happend...’ Man, wat was ik woest! Onderweg kwam ik er achter dat de gene die deze rit zou moeten doen gewoon niet is komen opdagen en onze chauffeur last minute voor hem heeft ingevallen. Was blij dat we thuis kwamen. Gelukkig bleven zijn opa en oma niet lang en konden we snel ons bed in. Morgen moeten we namelijk weer belachelijk vroeg op.

De drang om te verhuizen wordt steeds groter. Zondag was al niet ideaal om weg te gaan vanwege de bus, maar als ik er niet op kan vertrouwen dat hij komt opdagen kan ik het huis helemaal niet meer uit. Was dus een vermoeiende week...