Oh, Canada...

Maandag had ik met de volwassen Dylan afgesproken. We hebben hamburgers gegeten en bij hem thuis tv gekeken. Heb dus eindelijk zijn hond ontmoet. Super leuk beest alleen echt GIGANTISCH! Hij heeft hem een heel leuk truckje geleerd. Als hij schiet geluiden maakt gaat dat beest heel dramatisch dood liggen. Te schattig. Daarna mijn host kid Dylan gehaald (super irritant dat ze dezelfde naam hebben). Thuis geprobeerd er achter te komen hoe we voor de Hermit krab moeten zorgen waar we deze zomer op passen…

Dylan doet tegenwoordig erg moeilijk met eten zodra zijn ouders beneden komen. Toch wel een opluchting toen ze de deur uit waren. Met Marloes geskyped want die was jarig! Daarna toch aan mijn verhaal verder getyped (wilde mee doen aan een schrijfwedstrijd). Ik had er niet erg zin in, maar (volwassen) Dylan heeft me zo ver gekregen. Tegen 6 uur kwam Dylan thuis. We hebben weer een zwaard gevecht gehad dus ik ben mistend 15 keer zeer dramatisch in stukjes gehakt.

Voor de verandering hoefde ik woensdag niet naar Philly. Dylan gaat naar de afsluiting op zijn oude school. Op facebook las ik dat er weer een au pair in rematch gaat. Dit keer een Frans meisje. Nog geen minuut daarna kwam ik erachter dat er ook één uit Brazielie deze week in rematch gaat. Daarna verder geprobeerd te typen aan mijn boek en met Marloes, Patrick en Thomas geskyped. Om 14.30 kwam Dylan thuis met zijn moeder. Ze hebben lekker op haar kamer gespeeld dus ik heb niet veel hoeven doen.

Donderdag weer thuis dus ben verder gaan typen. Ik had een paar maanden geleden een begin gemaakt aan het verhaal, maar uiteindelijk in 3 dagen bijna 11.00 woorden moeten typen. Toen Dylan thuis kwam hebben we zijn Vaderdag cadeau gemaakt. Tegen 9 uur moest ik wachten op de droger en heb ik mijn verhaal afgetyped. Ik ben zo blij! En stiekem toch wel trots dat ik dat in die paar dagen gered heb. Nu maar hopen dat ik win! Toen nog snel mijn koffer ingepakt voor Canada!

Vrijdag was Dylan erg moe dus het was weer oorlog om zijn ontbijt. Donovan zette me af bij het bus station en daar vertrokken we 40 minuten te laat eindelijk naar Canada. In mijn oranje outfit uiteraard! Hebben 9 uur gereden en toen bijna 2 uur moeten wachten bij de doane. Tegen 20.00 dan toch echt in het hotel in Canada aangekomen. We zijn naar het vuurwerk gaan kijken boven de fals. Erg mooi. De waterfallen waren ook verlicht al was dat niet zo indrukwekkend als verwacht. We hebben rond gelopen want het leek alsof we op een carnaval terecht gekomen waren en toen weer naar het hotel want we wilde fit zijn voor zaterdag.

Zaterdag begonnen met een al you can eat ontbijt buffet. Heeeeerlijke pannekoeken en french toacht. Daarna naar de tour bus weer naar Amerikaanse zijde. We hebben weer twee uur moeten wachten tot we de grens over konden. Schijnbaar is er een paar jaar geleden een groep asiaten de grens overgaan en heeft iemand met hun paspoorten een andere groep geprobeerd de grens over te krijgen. Als ze nu een bus asiaten hebben worden die extra gecontroleerd. Wij zaten dus weer achter zo’n bus. Toen konden we eindelijk naar de maid of the mist. Die boot bracht ons redelijk dicht naar de falls. Was erg leuk. Daarna lekker in het zonnetje gezeten tot we naar de cave of the wind gingen. Heeel gaaf! Je loopt heel dicht langs de falls. We werden echt zeiknat. Daarna weer terug gelopen naar Canada. Op de rainbow bridge nog een hoop foto’s gemaakt en daarna heb ik eindelijk bij Hooters gegeten. Daar ‘poutine’ geprobeerd wat tipisch Canadees is. Paptat met jus en kaas. Lekker gezond dus.
We zijn naar een karaoke bar gegaan. Het was een hele interessant avond. Uiteindelijk hebben we niet gezongen maar heb wat vreemde en hilarische gesprekken gehad met was Canadesen. Uiteindelijk twee erg dronke Duitse au pairs naar het hotel moeten slepen (de drink leeftijd in Canada is 19 ipv 21).

Zondag ging om 7 uur de wekker weer. Ik voelde me eigenlijk aardig energiek. Er zou een andere Duitse au pair mee gaan ontbeiten, maar die bleek nog in bed te liggen. Toen snel onze tassen gepakt en weer de bus in. Bij de grens was maar één bus voor ons deze keer en de beambtes waren ook een stuk aardiger. Dus al snel zat iedereen weer in de bus. Heeeel lang moeten zitten. Gelukkig veel kunnen dommelen. Deze keer kwamen we een uur eerder aan dan gepland dus moest nog even wachten toto Dija me kwam halen. Thuis snel mijn was gaan doen, gaan douchen en even bijkomen. Toch wel een heel speciaal weekend gehad!

Mocht je ooit de kans krijgen, kan ik de Niagara falls echt wel aanbevelen. Wat een uitzicht! Echt heel indrukwekkend.