Valentijnsdag en sneeuw, sneeuw, sneeuw
Door: Jamila
Blijf op de hoogte en volg Jamila
15 Februari 2014 | Verenigde Staten, Swedesboro
Maandag de 10e ben ik met 2 andere au pairs Philly in geweest. Franciel heb ik tijdens de oriëntatie ontmoet en ze woont zo’n 45 minuten van center city met de trein. Hana woont zo’n 15 minuten van center city vandaan en is hier al bijna een jaar. Ik heb Fanciel opgehaald van de trein en we zijn rond gaan lopen. We hebben als een idioot foto’s lopen maken van alle mooie gebouwen en bezienswaardigheden. Na 1,5 was Hana klaar met werken en zijn we met zijn 3en wat gaan eten bij Wendy’s, een hamburger restaurant. We hebben heel gezellig zitten kletsen over onze hostkids, de ouders en vooral de verschillen tussen de USA en onze eigen landen. Franciel komt uit Brazilië en Hana uit Tsjechië. Daarna zijn we nog even gaan window shoppen tot ik en Hana weer aan het werk moesten. Ik heb Dylan opgehaald van school en we zijn voor het eerst samen met de bus terug naar huis gereden. Heb hem bezig gehouden door in allerlei talen te spreken. Uiteraard Engels, maar Dylan heeft ook Spaans op school. Ik kon dat aanvullen met een paar woordjes Duits, Frans, Japans en natuurlijk Nederlands. Een vrouw in de bus die ons hoorde vulde het aan met Itaiaans. Heel grappig. Thuis lag ook mijn bankpas in de brievenbus dus ik was helemaal happy!
Dinsdag heb ik verschrikkelijk slecht geslapen, maar gelukkig kon ik thuis blijven en bijkomen. Toen ik Dylan naar bed had gebracht liet Dija mij de foto’s van het nieuwe huis zien. Ze waren bijna klaar met de gipsplaten. Ze had gezegd dat er nu echt schot in de zaak kwam, dus ik schrok me kapot toen ik een volledig kaal huis zag. De muren zaten erin maar daar was dan ook alles mee gezegd. Ik had verwacht dat ze veeeel verder zouden zijn, aangezien het de bedoeling was dat het huis al in december af was. Het schijnt dat ze nu kunnen opschieten dus ik ben benieuwd, maar mijn hoop op een snelle verhuizing is best wel vervlogen…
Woensdag had Dylan Valentijn op school. Het zou donderdag zijn maar vanwege het weeralarm dat is uitgegeven voor woensdag avond hadden ze het verplaatst. Ik ben naar de DMV gegaan om mijn id kaart aan te vragen aangezien ik alle formulieren met het nieuwe adres had gekregen van het au pair bureau. Helaas hadden ze nog 2 stuks post met mijn naam en adres nodig, dus het moet nog even wachten. Schijnbaar is two a charm/ twee keer scheepsrecht bij mij (stel je voor dat ik eens in 1 keer mijn dingen zou kunnen regelen. Zou me nog eens gaan vervelen…) Daarna ben ik naar Target en Walmart gelopen. Gigantische winkels waar ze van alles verkopen. Daar vroeg een man op de sport afdeling of ik niet bij zijn sportschool wilde komen. Aan mijn ‘slim build’ kon hij wel zien dat ik veel sportte :p Heb al 2 maanden niet meer gesport, dus voelde me nu toch wel verplicht Dylan lopend op te halen ipv met het ov. Kwam er ’s avonds achter dat ik die dag ruim 16 km heb gelopen.
Donderdag had Dylan sneeuwvrij. Alweer. Dat kind heeft al meer sneeuwvrij gehad sinds ik hier ben, dan ik in mijn hele leven! We hebben piano en monopoly gespeeld, hot coco gedroken en koekjes gebakken.
Ik zou vrijdag met Dylan, Hana en haar hostkids naar het national science museum gaan maar vanwege de sneeuw konden we niet. Goh, déjà vu. Ik zou eigenlijk moeten beginnen met werken zodra Dylan wakker werd, maar ik hoorde hem maar niet. Tegen half 9 ben ik maar beneden gaan zitten lezen. Om half 11 kwamen Donovan en Dylan thuis. Schijnbaar had zijn vader hem uit bed gehaald om cadeau’s te kopen. Ze hadden een bos bloemen voor Dija en een beer voor mij gekocht. Heel lief. Dija en Donovn waren heel blij met de kaarten die Dylan voor ze gemaakt had en de chocolade die ik voor hen gehaald had. Ik ben ’s middags met Dylan een iglo gaan bouwen in de sneeuw. Halverwege kregen we alleen zulke koude vingers dat we het maar opgaven. Niet lang daarna kwam zijn oma hem halen. Hij slaapt dit weekend bij haar.
Ik merk dat ik nog steeds niet helemaal gewend ben aan het wonen in het huis van iemand anders. Zolang Dylan rond loopt is het niet zo erg, maar als hij weg is voel ik me echt een indringer. Ik voel me schuldig als ik eten pak en merk dat ik heel erg nadenk over hoelang ik mijn eigen ding kan doen op mijn kamer en wanneer ik me verplicht voel mijn gezicht te laten zien. Zeker nu ik zo beperkt ben ik het verlaten van het huis door de sneeuw en het ov heb ik dan toch wel een beetje heimwee. Ik mis vooral hangen in excalibur met mijn vrienden, gezellig kunnen kletsen met mijn moeder zonder dat ik me ergens toe verplicht voelde, in mijn ondergoed door het huis kunnen lopen, uit dansen met de meiden, pole fitness, mijn eigen kleding kunnen naaien, kostuums plannen en maken voor de elf fantasy fair, de vrijheid in de auto te kunnen stappen als ik wil, kunnen gaan en staan waar ik wil, mijn knutsel spullen, de winkel “action’ en het gemak in Nederland aangezien ik daar alles al geregeld heb. Oh en verschrikkelijke bende die ik van mijn kamer kon maken :p
Gelukkig heb ik vandaag kunnen uitslapen (al wordt ik nog steeds ’s nachts wakker). Ik heb dit hele weekend vrij en had grootse plannen om misschien naar Washington DC te gaan, maar je raad het al: de sneeuw. Er was weer sneeuw voorspeld en ik luister tegenwoordig naar weer alarmen want hier kloppen ze tot nu toe wel. Het was maar goed ook want om 1 uur begon het licht te sneeuwen maar om 3 uur werd het steeds erger en het sneeuwt nog steeds. Morgen blijf ik dus ook lekker thuis. Gelukkig heb ik wat knutsel spullen in geslagen, heb ik mijn laptop, e-reader en de tv (met tv on demand en netflix) dus ik vermaak me wel ;)
Catelyn stark tried to warn me. ‘Winter is coming’ she said. But I didn't listen. Why didn't I listen!
Dinsdag heb ik verschrikkelijk slecht geslapen, maar gelukkig kon ik thuis blijven en bijkomen. Toen ik Dylan naar bed had gebracht liet Dija mij de foto’s van het nieuwe huis zien. Ze waren bijna klaar met de gipsplaten. Ze had gezegd dat er nu echt schot in de zaak kwam, dus ik schrok me kapot toen ik een volledig kaal huis zag. De muren zaten erin maar daar was dan ook alles mee gezegd. Ik had verwacht dat ze veeeel verder zouden zijn, aangezien het de bedoeling was dat het huis al in december af was. Het schijnt dat ze nu kunnen opschieten dus ik ben benieuwd, maar mijn hoop op een snelle verhuizing is best wel vervlogen…
Woensdag had Dylan Valentijn op school. Het zou donderdag zijn maar vanwege het weeralarm dat is uitgegeven voor woensdag avond hadden ze het verplaatst. Ik ben naar de DMV gegaan om mijn id kaart aan te vragen aangezien ik alle formulieren met het nieuwe adres had gekregen van het au pair bureau. Helaas hadden ze nog 2 stuks post met mijn naam en adres nodig, dus het moet nog even wachten. Schijnbaar is two a charm/ twee keer scheepsrecht bij mij (stel je voor dat ik eens in 1 keer mijn dingen zou kunnen regelen. Zou me nog eens gaan vervelen…) Daarna ben ik naar Target en Walmart gelopen. Gigantische winkels waar ze van alles verkopen. Daar vroeg een man op de sport afdeling of ik niet bij zijn sportschool wilde komen. Aan mijn ‘slim build’ kon hij wel zien dat ik veel sportte :p Heb al 2 maanden niet meer gesport, dus voelde me nu toch wel verplicht Dylan lopend op te halen ipv met het ov. Kwam er ’s avonds achter dat ik die dag ruim 16 km heb gelopen.
Donderdag had Dylan sneeuwvrij. Alweer. Dat kind heeft al meer sneeuwvrij gehad sinds ik hier ben, dan ik in mijn hele leven! We hebben piano en monopoly gespeeld, hot coco gedroken en koekjes gebakken.
Ik zou vrijdag met Dylan, Hana en haar hostkids naar het national science museum gaan maar vanwege de sneeuw konden we niet. Goh, déjà vu. Ik zou eigenlijk moeten beginnen met werken zodra Dylan wakker werd, maar ik hoorde hem maar niet. Tegen half 9 ben ik maar beneden gaan zitten lezen. Om half 11 kwamen Donovan en Dylan thuis. Schijnbaar had zijn vader hem uit bed gehaald om cadeau’s te kopen. Ze hadden een bos bloemen voor Dija en een beer voor mij gekocht. Heel lief. Dija en Donovn waren heel blij met de kaarten die Dylan voor ze gemaakt had en de chocolade die ik voor hen gehaald had. Ik ben ’s middags met Dylan een iglo gaan bouwen in de sneeuw. Halverwege kregen we alleen zulke koude vingers dat we het maar opgaven. Niet lang daarna kwam zijn oma hem halen. Hij slaapt dit weekend bij haar.
Ik merk dat ik nog steeds niet helemaal gewend ben aan het wonen in het huis van iemand anders. Zolang Dylan rond loopt is het niet zo erg, maar als hij weg is voel ik me echt een indringer. Ik voel me schuldig als ik eten pak en merk dat ik heel erg nadenk over hoelang ik mijn eigen ding kan doen op mijn kamer en wanneer ik me verplicht voel mijn gezicht te laten zien. Zeker nu ik zo beperkt ben ik het verlaten van het huis door de sneeuw en het ov heb ik dan toch wel een beetje heimwee. Ik mis vooral hangen in excalibur met mijn vrienden, gezellig kunnen kletsen met mijn moeder zonder dat ik me ergens toe verplicht voelde, in mijn ondergoed door het huis kunnen lopen, uit dansen met de meiden, pole fitness, mijn eigen kleding kunnen naaien, kostuums plannen en maken voor de elf fantasy fair, de vrijheid in de auto te kunnen stappen als ik wil, kunnen gaan en staan waar ik wil, mijn knutsel spullen, de winkel “action’ en het gemak in Nederland aangezien ik daar alles al geregeld heb. Oh en verschrikkelijke bende die ik van mijn kamer kon maken :p
Gelukkig heb ik vandaag kunnen uitslapen (al wordt ik nog steeds ’s nachts wakker). Ik heb dit hele weekend vrij en had grootse plannen om misschien naar Washington DC te gaan, maar je raad het al: de sneeuw. Er was weer sneeuw voorspeld en ik luister tegenwoordig naar weer alarmen want hier kloppen ze tot nu toe wel. Het was maar goed ook want om 1 uur begon het licht te sneeuwen maar om 3 uur werd het steeds erger en het sneeuwt nog steeds. Morgen blijf ik dus ook lekker thuis. Gelukkig heb ik wat knutsel spullen in geslagen, heb ik mijn laptop, e-reader en de tv (met tv on demand en netflix) dus ik vermaak me wel ;)
Catelyn stark tried to warn me. ‘Winter is coming’ she said. But I didn't listen. Why didn't I listen!
-
16 Februari 2014 - 11:15
Esther :
:-) heerlijk om weer je verslag te lezen . Toch fijn dat je mij ook een beetje mist ;-) . Ik jou ook ! haha. Over de rommel in je kamer en ons huis hoef je niet in te zitten want die maak ik nu gewoon voor je ..... .
Je zal zien dat het doorslapen straks als jullie philly wonen en je meer je eigen gang kan gaan. Nu toch nog even minder je zelf als dat stukje spanning weg valt en jij weer kan sporten en palen kan hangen slaap je gewoon weer lekker.
Dan mag jou valentijn 6 jaar zijn je hebt maar mooi wel een cadeautje gekregen haha . wat ontzettend lief :-)
Heel veel sterkte met de sneeuw, het wennen en het ov daar . Maar vooral geniet lekker van al het leyuks !!! XXX <3
-
16 Februari 2014 - 14:17
Tony:
jammer dat je nog niet in de bewoonde wereld zit maar het komt eraan.de muren zitten eral in (grapje)Het is nu het binnenwerk dus dat kan doorgaan met al die sneeuw.Ik vind wel dat het lang gaat duren 13 maanden weg.Toen je het vertelde dacht ik ook dat is zo om maar nu dat je een maand weg bent voelt het toch anders.Ik hoop dat je een heerlijke lente tegemoet gaat. hier komen de krokusjes de grond uit.Dus de eerste tekenen van het voorjaar komt eraan.Heel veel liefs en de groeten aan je stieffamilie.Dikke kus ook van Evert -
16 Februari 2014 - 15:36
Jamila Kehinde:
Haha, dat geloof ik meteen XD
Kan niet wachten tot ik een goed ritme heb, zonder dat ik de hele dag moet plannen om thuis te kunnen komen. Dank je!!!
Haha, precies oma. Positief denken toch? ;)
Ik ben jaloers. Ik heb hier nog steeds alleen maar sneeuw...
Xx -
16 Februari 2014 - 20:07
Yvonne Kuster:
Hoi Jamil, ik kan mij goed verplaatsen hoe jij je voelt.
Ik was 17 toen ik voor 3 maanden in New Zealand was. en iedereen was erg lief voor mij maar voelde mij niet thuis, he bleef het visite gevoel. Bep was wel mij zus maar erg goed kon ik haar niet.
En alles is dan zo anders, maar ik schreef je al of je niet het geknip en het naai werk misten.
Je moet nog even je draai vinden, beter weer worden, lekker zon, misschien een leuke knul erbij en dan gaat het niet meer stuk. kus yvon -
16 Februari 2014 - 23:21
Jamila Kehinde:
Ja, precies. Dat voelt best raar.
Zodra de zon weer schijnt en we in het nieuwe huis wonen is het al een stuk makkelijker.
Haha, inderdaad. Het is nog even wennen :) -
17 Februari 2014 - 22:35
Henny:
Hoi Jamila, wij missen je ook hoor. Maar vinden het ook leuk om je verhalen te lezen. Mocht je al je boeken al uit hebben dan hoor ik het wel hè, hihi. Geniet nou maar lekker van je usa avontuur en naar excalibur kan je nog heeeeel lang als je weer terug bent. Dikke kus xxxx
-
18 Februari 2014 - 00:31
Jamila Kehinde:
Dat is fijn om te horen :)
Haha, ik heb nog zo'n 300 boeken dus ik hou het nog wel even vol!
Doe ik! Ik heb vannacht en morgen nog meer sneeuw op de planning staan, dus dit moet helemaal goed komen XP
Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
